Хүн бүхэн яагаад хийсэн бүтээсэн юмыг харахгүй
Хүсэл мөрөөдлийг минь хүндлэхгүй байгаа юм бол
Тарьж эхэлж байгаа жимс минь
Талхаа хүсэн хэмжээгээр авах чадалтай болгохоор байхад
Бусдын тарьсан жимснээс хураалцаж өгч
Бүтэн биш тал талх авч ид гээд байхын
Жимсийг минь харж үзэж сонирхож үзэлгүй
Хэн нэгний доор боол нь мэт ажил
Хэдхэн өдрийг тоолж цалингаас цалинд амьдрах хэрэгтэй гээд байхын
Хэсэг бүлэг хүмүүс нь
Харийн нутагт очиж суралцаж
Том том компанид нь очиж
Томхон зүсэм талх олж ид гэхийн
Хэн ч яагаад хүсэн зүйлийг минь дэмжихгүй байгаа юм бол?
Хүн бүхэн ингэж л явах ёстой юм уу?
Хөгширсөн хойноо л өөрийн жимсээ тарих хэрэгтэй юм уу?
Хэрхэн би хоосон гэдсээ цатгаж явах ёстой юм бол?